Bonaire!
Door: Elma
02 November 2005 | Nederland, Amsterdam
Waarschuwing!! Deze gebeurtenis is van anderhalve week geleden! En het bericht is erg lang. Tip: lees het in stukjes!
Veel leesplezier dushi's:
Vrijdag ochtend was het dan zo ver we gingen naar bonaire! De boot zou om half 7 vertrekken, maar we wilden een mooi plekje om te slapen veroveren, dus we wilden er om 6 uur zijn.
Maar om er te komen was ook nog een hele klus, want niemand wil z'n auto hier een weekend in het centrum laten staan. Tenzij je het niet erg vind om 'm zonder accu of zonder banden terug te vinden. Daarom hadden we een ingewikkelde constructie bedacht. 2 mensen, Sanne en ik, gingen ieder met een volle auto rijden naar de boot. Dan gingen wij zelf weer terug en heeft onze huisgenoot Michiel ons weer naar de boot gebracht. Michiel ging zelf namelijk niet mee en heeft voor het vroege opstaan de eeuwige huisroem gekregen.
Natuurlijk vetrok de boot niet precies om half 7, want er waren een paar mensen te laat. Maar dat mocht de pret niet drukken. Wij lagen lekker op het dek en probeerden nog wat te slapen. Tussendoor kregen we een lekker ontbijt, met verse bolletjes en veel beleg. De zee was vrij onrustig en al snel waren de eerste mensen zeeziek. Gelukkig hadden ze op de boot genoeg kotsemmertjes!
In eerste instantie had ik nergens last van, maar toen moest ik naar de WC! Nee nog niet om te braken, maar gewoon om te plassen. Wat alleen wel heel erg misselijkmakend is, is dat je onder het dek de horizon niet kunt zien en het schip nogal op en neer ging. Ik kwam daardoor behoorlijk misselijk weer boven. Gelukkig had een huisgenoot van mij wel pilletjes tegen zeeziekte, dus toen voelde ik me snel weer top.
Toen we aankwamen kregen we eerst nog lunch en daarna zijn we de hort op gegaan. We hadden nog geen auto, dus we moesten te voet. We zijn naar een strandje gegaan dat eigenlijk bij een hotel hoorde, maar wij deden net of we gek waren. Later kwamen we er achter dat we daar sowieso wel mochten zitten, dus hebben we voor niet gedaan of we er thuis hoorden.
Je kon daar mooi snorkelen en de bedjes lagen ook prima. Het stikte daar van de leguanen, vooral als je met crackertjes kwam aanzetten.
's Avonds kregen we een BBQ met goed vlees en lekkere salades. Natuurlijk wilden we ook even kijken hoe het uitgaansleven op Bonaire was, al hielden we dat niet zo lang vol, want iedereen was hartstikke moe.
De volgende dag waren we vroeg op, want we wilden veel van het eiland gaan bekijken. We hadden 3 jeeps geregeld, zodat we naar het Washington Slagbaai national park konden gaan. Daar zijn we het eerste deel van de dag geweest. Dat nam vrij veel tijd in beslag dus daarna moesten we haasten om de zoutpannen aan de andere kant van het eiland nog te zien. Ook zijn we nog naar Lac Bay gegaan waar het mangrove bos aan grenst. Omdat we niet gelunched hadden, had iedereen enorme honger. Daarom hadden we de auto's weggebracht en zijn we uit eten gegaan. We hadden nog wat geld over van de auto's, dus konden we redelijk goedkoop uit eten. Daarna zijn we weer naar een paar kroegen geweest, maar eigenlijk was iedereen weer supermoe, dus zijn de meesten weer naar de boot gegaan om te slapen.
De volgende ochtend werden we erg vroeg wakker, want het regende! Grote paniek, want niet iedereen lag onder het dekzeil! Ik gelukkig wel, dus ik ben maar weer verder gaan slapen. Later op de ochtend was het wel weer droog en gingen we richting klein bonaire. We zouden daar gaan snorkelen. Het begon alleen alweer te regenen. Toch zijn we met een aantal mensen naar de kant gebracht om te snorkelen. In het begin waren er nog wel vissen, alleen het zicht was slecht. Later begon het echt heel hard te hozen en deed het zelfs pijn als je boven water kwam! Dat vonden de vissen ook niet zo leuk, dus die waren toen snel verdwenen. De zee was ook vrij wild en er stond zelfs een beetje stroming, daarom ging iedereen weer terug naar de boot. Het was wel heel jammer dat het snorkelen zo tegen viel, want klein bonaire schijnt 1 van de mooiste plekken ter wereld te zijn om te snorkelen. Daar hebben wij dus niets van gezien. Gelukkig ga ik zaterdag weer duiken, dus dan haal ik de schade wel weer in.
Teruggekomen op de boot had iedereen het koud. Jaja, je went snel aan 35 graden C en dan is 27 graden C wel erg koud. Uiteindelijk brak de zon weer door toen we weer richting Curacao gingen. En ook de heerlijke chili concarne van captain Phil droeg bij aan een aangename terugreis. Wel waren er nog hoge lange golven, als gevolg van de orkaan Rita (of hoe 'ze' ook mag heten), dus een anti-zeeziekte pilletje ging er wel weer in!
Thuisgekomen was iedereen doodmoe en gingen we vroeg naar bed om de volgende dag weer aan onze werkweek te beginnen.
Veel leesplezier dushi's:
Vrijdag ochtend was het dan zo ver we gingen naar bonaire! De boot zou om half 7 vertrekken, maar we wilden een mooi plekje om te slapen veroveren, dus we wilden er om 6 uur zijn.
Maar om er te komen was ook nog een hele klus, want niemand wil z'n auto hier een weekend in het centrum laten staan. Tenzij je het niet erg vind om 'm zonder accu of zonder banden terug te vinden. Daarom hadden we een ingewikkelde constructie bedacht. 2 mensen, Sanne en ik, gingen ieder met een volle auto rijden naar de boot. Dan gingen wij zelf weer terug en heeft onze huisgenoot Michiel ons weer naar de boot gebracht. Michiel ging zelf namelijk niet mee en heeft voor het vroege opstaan de eeuwige huisroem gekregen.
Natuurlijk vetrok de boot niet precies om half 7, want er waren een paar mensen te laat. Maar dat mocht de pret niet drukken. Wij lagen lekker op het dek en probeerden nog wat te slapen. Tussendoor kregen we een lekker ontbijt, met verse bolletjes en veel beleg. De zee was vrij onrustig en al snel waren de eerste mensen zeeziek. Gelukkig hadden ze op de boot genoeg kotsemmertjes!
In eerste instantie had ik nergens last van, maar toen moest ik naar de WC! Nee nog niet om te braken, maar gewoon om te plassen. Wat alleen wel heel erg misselijkmakend is, is dat je onder het dek de horizon niet kunt zien en het schip nogal op en neer ging. Ik kwam daardoor behoorlijk misselijk weer boven. Gelukkig had een huisgenoot van mij wel pilletjes tegen zeeziekte, dus toen voelde ik me snel weer top.
Toen we aankwamen kregen we eerst nog lunch en daarna zijn we de hort op gegaan. We hadden nog geen auto, dus we moesten te voet. We zijn naar een strandje gegaan dat eigenlijk bij een hotel hoorde, maar wij deden net of we gek waren. Later kwamen we er achter dat we daar sowieso wel mochten zitten, dus hebben we voor niet gedaan of we er thuis hoorden.
Je kon daar mooi snorkelen en de bedjes lagen ook prima. Het stikte daar van de leguanen, vooral als je met crackertjes kwam aanzetten.
's Avonds kregen we een BBQ met goed vlees en lekkere salades. Natuurlijk wilden we ook even kijken hoe het uitgaansleven op Bonaire was, al hielden we dat niet zo lang vol, want iedereen was hartstikke moe.
De volgende dag waren we vroeg op, want we wilden veel van het eiland gaan bekijken. We hadden 3 jeeps geregeld, zodat we naar het Washington Slagbaai national park konden gaan. Daar zijn we het eerste deel van de dag geweest. Dat nam vrij veel tijd in beslag dus daarna moesten we haasten om de zoutpannen aan de andere kant van het eiland nog te zien. Ook zijn we nog naar Lac Bay gegaan waar het mangrove bos aan grenst. Omdat we niet gelunched hadden, had iedereen enorme honger. Daarom hadden we de auto's weggebracht en zijn we uit eten gegaan. We hadden nog wat geld over van de auto's, dus konden we redelijk goedkoop uit eten. Daarna zijn we weer naar een paar kroegen geweest, maar eigenlijk was iedereen weer supermoe, dus zijn de meesten weer naar de boot gegaan om te slapen.
De volgende ochtend werden we erg vroeg wakker, want het regende! Grote paniek, want niet iedereen lag onder het dekzeil! Ik gelukkig wel, dus ik ben maar weer verder gaan slapen. Later op de ochtend was het wel weer droog en gingen we richting klein bonaire. We zouden daar gaan snorkelen. Het begon alleen alweer te regenen. Toch zijn we met een aantal mensen naar de kant gebracht om te snorkelen. In het begin waren er nog wel vissen, alleen het zicht was slecht. Later begon het echt heel hard te hozen en deed het zelfs pijn als je boven water kwam! Dat vonden de vissen ook niet zo leuk, dus die waren toen snel verdwenen. De zee was ook vrij wild en er stond zelfs een beetje stroming, daarom ging iedereen weer terug naar de boot. Het was wel heel jammer dat het snorkelen zo tegen viel, want klein bonaire schijnt 1 van de mooiste plekken ter wereld te zijn om te snorkelen. Daar hebben wij dus niets van gezien. Gelukkig ga ik zaterdag weer duiken, dus dan haal ik de schade wel weer in.
Teruggekomen op de boot had iedereen het koud. Jaja, je went snel aan 35 graden C en dan is 27 graden C wel erg koud. Uiteindelijk brak de zon weer door toen we weer richting Curacao gingen. En ook de heerlijke chili concarne van captain Phil droeg bij aan een aangename terugreis. Wel waren er nog hoge lange golven, als gevolg van de orkaan Rita (of hoe 'ze' ook mag heten), dus een anti-zeeziekte pilletje ging er wel weer in!
Thuisgekomen was iedereen doodmoe en gingen we vroeg naar bed om de volgende dag weer aan onze werkweek te beginnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
